Missing you.....

પ્રણયવેદના

એવું કેમ બનતું હશે કે પ્રેમમાં મિલનના આનંદને બદલે વિરહની વ્યથા જ વધુ અનુભવાતી હોય છે? જીવનમાં કોઈ વેળાએ કોઈ સાવ અજાણી વ્યક્તિ જોડે અચાનક જ મુલાકાત થઈ જાય અને પછી આ ઓળખાણ ગાઢ આત્મીયતામાં બદલાઈ જાય.... જાણે કે આ વ્યક્તિ આપણું પોતાનું સ્વજન જ ન હોય? પરંતુ પરસ્પર ઊંડી લાગણી હોવા છતાં આ વ્યક્તિને મળી શકાતું નથી. ‌સૂક્ષ્મ રીતે સાવ નજીક હોવા છતાં સ્થૂળ રીતે તો દૂર દૂર જ રહેવું પડે છે..આવા પ્રેમીજનોની પ્રણયવેદના પન્ના નાયક જેવા સંવેદનશીલ કવિયત્રી અત્યંત લાઘવમાં સચોટ રીતે આલેખે છે....

આપણે
આટલાં નજીક
છતાંય
જિંદગીભર
એકબીજાને જોયા કરીએ છે એ રીતે
જાણે
હું સ્ટેશન પર
અને
તું
પસાર થતી ટ્રેનનો મુસાફર......

~ પન્ના નાયક

હું ફૂલોને જોઉં કે.....

વહેલી સવારે
સાવ તાજાં હજુ ઝાકળભીના
રંગબેરંગી ફૂલોને લઇ જતી કન્યાને જોઉં છું
ને હું મૂંઝવણમાં મુકાઈ જાઉં છું.
હું ફૂલોને જોઉં કે.....

~વિપિન પરીખ

You wanna go where everybody knows your name....

ફેસબુક પર એક મિત્રની પોસ્ટ ઉપર કોમેન્ટ લખતાં મન રવાડે ચડ્યું! માનવ સ્વભાવ પણ કેટલો જટિલ હોય છે! માનવીને એકલાં રહેવું ફાવતું જ નથી. આપણે પોતાના ઘરે કે કોઈ પણ સ્થળે જઈએ તો ત્યાં સ્વજનો કે કોઈ ઓળખીતું હોય એવી આશા રહે જ છે. ઘરે જતા પહેલા ઘરે કોઈક આપણી રાહ જોતું હશે એવા વિચારો અકળ ખુશી આપતા હોય છે. એકલા રહેતા લોકો ઘરે જાય અને પાલતું કુતરો દોડતો આવી ને વીંટળાય એમાં ય ખુશી પામે છે. તો પત્ની/પતિ, સંતાનો કે બાજુવાળી/બાજુવાળો બારીમાં રાહ જોતા હોય એ વિચાર આહ્લાદક જ નહિ અહંને પોષનાર પણ હોય છે.

આજ વિચારો વચ્ચે અજાણ્યે જ અંગ્રેજી સીટકોમ 'ચીયર્સ' નું થીમ સોંગ ગણગણી ઉઠી. જીવનની ગંભીર બાબતો ઘણીવાર બિલકુલ હળવા શબ્દોમાં પણ કહી શકાતી હોય છે, નહિ?

Making your way in the world today
Takes everything you've got;
Taking a break from all your worries
Sure would help a lot.
Wouldn't you like to get away?

All those night when you've got no lights,
The check is in the mail;
And your little angel
Hung the cat up by it's tail;
And your third fiance didn't show;

Sometimes you wanna go,
Where everybody knows your name,
And they're always glad you came;
You wanna be where you can see,
Our troubles are all the same;
You wanna be where everybody knows your name.

Roll out of bed, Mr. Coffee's dead;
The morning's looking bright;
And your shrink ran off to Europe,
And didn't even write;
And your husband wants to be a girl;

Be glad there's one place in the world
Where everybody knows your name,
And they're always glad you came;
You wanna go where people know,
People are all the same;
You wanna go where everybody knows your name.

તું જે છે, જેવો છે, એવો જ મને પસંદ છે...

ઘણીવાર અરીસામાં જોઈએ અને એક બીજો જ પરિચિત ચહેરો ઉભરી આવે! એવી એક ક્ષણે ઉભરેલી રચના....

જાનમ...

ગઈ કાલે રાત્રે મારી પથારીમાં વિખરાયેલી હતી તારી અગણિત યાદો... જાણે કેલિડોસ્કોપમાં વિખરાયેલા રંગબેરંગી કાચના ટુકડાઓ...  જે તરફ પડખું ફેરવું એ તરફ તારી યાદનો એક ટુકડો ખિલખિલ હસતો વિખેરાઈ જતો મારી આસપાસ.... ને જરા હાથ લંબાવીને યાદના એ ટુકડાને સ્પર્શવા જાઉં ત્યાં બીજી યાદ આવીને હસતી હસતી એને પકડીને લઇ જતી....

અણગમાના પહાડની બીજી તરફ....

આપણી વચ્ચે હજુયે ઘણું બધું છે.... અણગમાના મોટા પહાડની બીજી તરફ
હા એ ખરું કે તારા સ્પર્શથી હવે મને કોઈ સંવેદન નથી થતું
એક પથારીમાં સૂતેલા આપણે ક્યાં એકબીજાની સાથે હોઈએ છીએ?

તું જા ને તારી લાંબી લાંબી બિઝનેસ ટૂર પર
કે તું ન હોય એ સમયે હું ખુદની કેટલી નજીક હોઉં છું!
તારા માટે સજવાનું છોડી દીધું છે મેં ક્યારનુંયે
તારી આંખે ખુદને જોવાનું યે છોડી દીધું છે હવે
કેટલી નવાઈની વાત છે, નહીં?
ધીરે ધીરે ખતમ થઇ રહેલો આ સંબંધ
ક્યારે સાવ પૂરો થઇ જશે એની ખબર પણ નહીં પડે આપણને

પણ તોયે....
તારી ગેરહાજરીમાં કોઈની યે બીમારીના ખબર મળે
તો તારા છાતીના દુ:ખાવાની ચિંતા થઇ આવે છે મને
કૈક એવું બને મારી આસપાસ
તો જલ્દીથી તને કહી દેવાની તલબ જાગે છે
કે જો ને, આ તું નથી અહીં ને કેવી જફા થઇ છે

એક તું જ તો છો
કે જેને કંઈ પણ કહેતા પહેલા હું કશું વિચારતી નથી કે આ વાત તને કરું કે ન કરું
મારી વાત પર તારી પ્રતિક્રિયાની મને ખબર જ હોય
જેટલો ઊંચો તારો અવાજ 
એટલાં જ વેગથી વહેતા મારા આંસુ
ને પછી તારું 'સોરી'
આ સોરીની છરીથી પેલો પહાડ જરા જરા વહેરાતો રહે

મને શ્વાસ ચડે ત્યારે
તારું વારે વારે મને ફોન કરીને ખબર પૂછવાનું
શરુ શરૂમાં તો આ મારું બહાનું જ હતું, તારું ધ્યાન ખેંચવાનું
પણ હવે  તો મને એની આદત પડી ગઈ છે!
મારો દવાનો પંપ કે જે ક્યારેય મારા હાથવગો નથી હોતો
એ રાતના ત્રણ વાગ્યે પણ તું ક્યાંથી શોધી કાઢે છે?!

એક તને જ ખબર છે કે મારાથી ઠંડી જરાય સહન નથી થતી
એક તને જ ખબર છે કે ચાય મને ઓલ્વેઝ ગરમાગરમ જ પીવા જોઈએ છે
એક તને જ ખબર છે કે આઈસક્રીમ જોઇને મારાથી કંટ્રોલ નથી રહેતો
મેં ફેંકેલા વાસણોનો ઘા કેમ ચૂકાવવો એ તને જ આવડે છે
ને પછી તારું પીઠ ધરીને ઊભા રહેવું
"મારી લે..."
ને પેલા પહાડમાં ઓર એક તિરાડ...

મારો ફોન એન્ગેજ આવે એ તને બિલકુલ પસંદ નથી
“ક્યાં ચોંટેલી? કલાકથી ફોન ટ્રાય કરું છું..”
“બોયફ્રેન્ડ જોડે વાત કરતી હતી... કયો એ ન પૂછતો..”
“આ વખતે કો’ક સારો મુરતિયો શોધજે... જુવાન અને પૈસાવાળો..”
“ડોહાની આદત પડેલી છે એનું શું?”
"એ તો તારી સાથે રહીને આમ પણ બહુ જલ્દીથી થઈ જ જશે...
મજા કર... પણ જમી લેજે સમયસર... 
હું ન આવવાનો હોઉં ત્યારે રસોઈ જ કરતી નથી..."

તારું આ ડ્રાઈવ કરતા કરતા ફોન પર વાત કરવાનું મને બિલકુલ પસંદ નથી
તું જ્યારે કહે છે કે 
‘તારે શાંતિ, હું જાઉં તો...’
ત્યારે જરાય ઓઝપાયા વિના હું કહું છું: 
'વિમાનાં પ્રીમીયમ તો ભરે છે ને?
પચાસેક લાખ બેન્કમાં પડ્યા હોય તો શાંતિથી જીવી શકાય બાકીની જિંદગી...'

અને પછી કેટલું હસીએ છીએ આપણે બેય
આપણું હાસ્ય પેલા પહાડ જોડે ટકરાઈને પડઘાશે

આમ મોતથી પણ નથી ડરતા આપણે
તો અણગમાથી શું ડરવાનું?
આ જે આપણી વચ્ચેનું ‘કમ્ફર્ટ લેવલ’ છે
એ કદાચ અણગમા પછી જ આવ્યું હોય એમ નથી લાગતું?

~ સૌમ્યા જોષી